Trainen is wat we moeten doen als we betere fietsers willen worden. Er wordt ons voortdurend verteld dat we moeten trainen. We krijgen heroïsche verhalen te horen over de trainingsplannen van sommige professionals, en deze zouden ons tot grotere hoogten en tot groter lijden moeten inspireren. Wat als we niet meer aan onze training denken?

Wat als het leven ons in de weg staat, we moeten allemaal werken, we hebben allemaal verplichtingen. Dus wat als we, om deze situaties gemakkelijker te maken, in bepaalde plannen en ideeën over training vervallen? Wat als we niet naar ons lichaam luisteren en gewoon automaten worden? Wat als deze gewoonten contraproductief zijn voor training?

Het lijdensfeest

We hebben het idee gecreëerd dat lijden het doel is tijdens de training. Als we niet lijden en niet voluit gaan voor de sessie, hebben we op de een of andere manier de beperkte tijd verpest die we hadden om uit te stappen en te rijden, of binnen te blijven en te rijden. We zijn gevoed met de illusie van de professional die mythische trainingen doet en bergen beklimt die eeuwig blijven bestaan.

Dat is geweldig voor de professional. Nadat ze deze sessie hebben gedaan, kunnen ze gaan liggen. De rest van ons, gewone stervelingen, moet doorgaan met de rest van ons leven. Het maakt onze bazen en families niet uit dat we zojuist een nieuwe KOM hebben neergezet, aangedreven door een gestapeld veld op Zwift, of iets anders dat met onze hobby te maken heeft.

Als we dit blijven doen, zullen we nooit genoeg energie hebben en zullen we ons altijd vermoeid voelen, vooral omdat we dat wel zijn. Het sleutelwoord in de vorige paragraaf was een hobby. Een hobby moet leuk zijn en mag de manier waarop je de rest van je leven leidt niet vernietigen.

Neem een pauze

Een pauze nemen hoeft geen volledige pauze te zijn. Ga eropuit voor een gemakkelijk pedaal. Kijk naar de wereld om je heen. Voel hoe je benen je pedalen ronddraaien. Leef in dat moment dat je op de fiets zit. Als je dit doet, zul je weer van je fiets gaan houden en zul je je uitgeruster voelen voor de andere delen van je leven.

Houd er rekening mee dat uw lichaam slechts een beperkt aantal reserves heeft dat het kan gebruiken voor lichaamsbeweging. Hoe meer je je glycogeenniveaus verlaagt, hoe meer je je moe zult voelen en uiteindelijk jezelf zult openstellen voor allerlei soorten ziekten, omdat je immuunsysteem eronder lijdt. Uiteindelijk zul je zelfs problemen krijgen doordat je spieren zichzelf na een sessie niet meer kunnen herstellen.

Stel realistische doelen

Het stellen van taart-in-the-sky-doelen is eenvoudig. Het is gemakkelijk om je te laten meeslepen door alle opmerkingen over het reiken naar de sterren als je grootsheid wilt bereiken. Dit is echter vrijwel contraproductief. Hoe moeilijker het is om je doelen te bereiken, hoe kleiner de kans dat je ze haalt.

Het niet behalen van je doelen kan leiden tot een verslechtering van je humeur, waardoor het moeilijker voor je wordt om vooruitgang te boeken en dit van invloed is op de rest van je leven. Stel kleine doelen en kijk hoe het gaat. Uiteindelijk zou je dat taart in de lucht-doel kunnen bereiken door er stapsgewijs te komen. Waar we zeker van kunnen zijn, is dat u zich veel beter zult voelen in uzelf.

Jezelf niet pushen

Er is een tegendeel aan de bovenstaande kwesties, en dat is niet jezelf dwingen. Je moet jezelf af en toe pushen. Als je jezelf niet pusht, hoe zul je dan ooit vooruitgang boeken? Je blijft voor altijd op hetzelfde plateau.

Je gaat gewoon dezelfde route rijden, in dezelfde versnelling, met dezelfde cadans, en feitelijk doe je niets. Daar zal geen groei plaatsvinden. Af en toe moet je jezelf ertoe aanzetten om uit het plateau te komen waarop je conditie zich bevindt. Zoals Eddy Merckx ooit zei: “Rijd niet met upgrades, maar met hogere cijfers.”

Als je jezelf niet af en toe pusht, zal je lichaam zich niet aanpassen en je een sterker persoon maken. Dit wil je ook niet te vaak doen. Een geweldige manier om een ​​goede fietser te worden, is door een aantal intervalsessies en een flink aantal duurritten te doen.

Vergeet uw computer of GPS-apparaat

Je hoeft niet altijd te weten welke tijd of afstand je hebt afgelegd of denkt nog te moeten doen. Laat de Garmin thuis en ga eropuit en trap. Je zult veel meer van de wereld zien als je niet naar een heleboel cijfers op je stuur staart.

Het kan ook een geweldige manier zijn om een ​​dagje fietsen te doden als je alleen maar naar cijfers staart. Hoe voel je je als je een eeuw wilt doen, en je hebt 92 mijl bereikt, en je loopt op je laatste benen. Zou het beter zijn om te weten of u nog eens 8 mijl nastreeft of niet? Zal alleen 96 mijl afleggen veel erger zijn dan 100 mijl?

Luister naar je lichaam en als je een sessie moet onderbreken, doe dat dan, volg geen computer op je fiets. Bedenk dat je een leven te leiden hebt nadat je van de fiets bent gestapt, en het is beter om in een goed humeur van de fiets te stappen dan in een verslagen humeur.

Je hebt je rust nodig

Rust is wanneer uw lichaam de aanpassingen doorvoert op basis van uw vorige trainingsblok. Als je voortdurend traint, is het enige wat je doet afbreken, en geef je je lichaam nooit de kans om op te bouwen. Je lichaam heeft rust nodig om de glycogeenvoorraden weer op te bouwen en om je spieren te laten herstellen van een training waarbij ze uit elkaar zijn gescheurd.

Rusten betekent niet alleen maar op de bank liggen en pizza eten. Het betekent ook dat je wat actieve rust kunt proberen. Doe wat oefeningen met een lage intensiteit, ga wandelen met je vrienden of je kinderen. Ontspan en weet dat je lichaam sterker wordt.

Doe iets nieuws

Neem een ​​pauze van de fiets en ga zwemmen, ga naar de sportschool of probeer yoga. Trainen in andere sporten zal ook als rust voelen. Als u uw andere sport op de juiste manier kiest, kunt u deze helpen met uw kernkracht of om uw hamstrings los te maken. Deze opties helpen je om een ​​betere fietser te worden en zorgen ervoor dat je meer plezier beleeft aan het fietsen.